Γιώργος Σκαμπαρδώνης
ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ
Υπέρ της Ολυμπιάδας - κατά του γκαζόν
O Νιόνιος είχε πει κάποτε ότι δεν αντέχει μερικούς προοδευτικούς, γιατί
πάντα παίρνουν θέσεις κατά της κοινής λογικής και, ιδού, μάλλον θα
επαληθευτεί πάλι ο άνθρωπος, καθώς βλέπω κι εγώ, ο της κοινής λογικής
Επαμεινώνδας Τσερτσένογλου, αφού μια προοδευτική μερίς θα λάβει στάση, έχει
λάβει θέση κατά της ανάληψης της Ολυμπιάδας από τη χώρα μας.
H ρητορική είναι η ίδια, η ανιαρά επαναλαμβανόμενη αιωνίως και με βάση τη
γνωστή κασέτα: κατ? αρχάς επικαλούνται ?εμπορευματοποίηση του αθλητισμού? ?
θαρρείς και θα μπορούσε να υπάρξει αθλητισμός χωρίς χρήματα ή και χωρίς τη
λογική της εμπορευματοποίησης.
Εδώ και παντού είναι από αιώνες εμπορευματοποιημένη, η Τέχνη, η μουσική, η
ζωγραφική, το γράψιμο, τα πάντα και παριστάνουμε τις παρθένες με τον
αθλητισμό;
Πόσο πουλιόταν και πόσο πουλιέται ένας πίνακας του Πικάσο;
Πόσο παίρνει για μια εμφάνιση το συγκρότημα των Ρόλινγκ Στόουνς;
Πόσο προαγοράζεται από αγγλικό εκδοτικό οίκο ένα αδημοσίευτο μυθιστόρημα
του Μάρκες;
Αντερα - λεφτά...
Μπα; Αγοράζεται και η Τέχνη;
Οι ζωγράφοι της Αναγέννησης δεν προπληρώνονταν για να κάνουν τις θεσπέσιες
ζωγραφιές ή τις αγιογραφίες τους; Ή μήπως οι μουσουργοί του κλασικού
ρεπερτορίου έγραφαν για την ψυχή της θείας τους;
(Μην τρελαθούμε).
Υπάρχει περίπτωση σήμερα να καλέσεις μουσικοσυνθέτη και μάλιστα αριστερό
(που είναι ?κατά της Ολυμπιάδας και της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού?)
για συναυλία, χωρίς να σου ζητήσει για αμοιβή τα μαλλάκια της κεφαλής σου;
Να μη μιλήσουμε βέβαια για την Τέχνη του Κινηματογράφου και για την
αναπόφευκτη σχέση της με το χρήμα και το εμπόριο γιατί δεν κομίσουμε
γλαύκαν εις Αθήνας αλλά στο Δριμύκλαβο.
Μη συνεχίσουμε να προσπαθούμε να απαντήσουμε σε Μαρκουζικές αφέλειες του
?70 που μερικοί ακόμα τις αναμασούν για φρέσκες, εμφανιζόμενοι επιπλέον
(υποκριτικά) ως οι φορείς μιας καθαρής και άσπιλης κι αμόλυντης ιδέας ενός
ουράνιου αθλητισμού που δεν σχετίζεται με το χρήμα αλλά ζει και επιβιώνει
και πραγματώνεται μόνο με αγγέλους, καλές προθέσεις, ασπιρίνες και τουρσιά.
Δεν υπάρχει καθαρός αθλητισμός, παιδιά, ποτέ δεν υπήρξε, ούτε καθαρή Τέχνη,
ούτε καθαρές ιδέες, και δεν υπάρχει καμιά ιδέα που να μπορεί να πραγματωθεί
έξω από την αναπόφευκτη μέγγενη του χρήματος και της όποιας αγοράς ?κι
εξάλλου, εδώ, με τη ρητορική περί εμπορευματοποίησης είναι σαν να είναι
κάτι δαιμονολογικά κακό η αγορά και το εμπόριο και οι έμποροι. Ενώ οι
έμποροι, με μια έννοια, είναι οι πιο έντιμοι άνθρωποι. Τουλάχιστον δεν σου
πουλάν ιδέες, όπως πολλοί άλλοι, δεν σου πουλάνε ιδεολογήματα προ πολλού
ξεφτιλισμένα και μάλιστα από κείνους που τα καταχράστηκαν, είτε από
ανικανότητα, είτε από ιδιοτέλεια.
Οι έμποροι είναι μια χαρά. Οι επαγγελματίες ιδεολόγοι είναι λιγότερο
νόστιμοι κι εκείνοι που επικαλούνται, εξώ από οποιανδήποτε ρεαλιστική
διάσταση, κάποιον δήθεν Ολυμπισμό των Αγγέλων, έξω από τη μόλυνση του
χρήματος.
Αλλιώς δεν θέλουν, τάχα, την Ολυμπιάδα.
Και πότε έγινε, ρε παιδιά, μια τέτοια αιθέρια Ολυμπιάδα;
Την Ολυμπιάδα ΔΕΝ τη θέλουν για άλλους λόγους: γιατί έτσι επαληθεύουν
μερικές ΕΜΜΟΝΕΣ του αρχικού τους, βασικού ιδεολογήματος:
- Εναντίον οποιουδήποτε και οτιδήποτε ισχυροποιεί τη χώρα και το ελληνικό
Έθνος.
(Μη μιλάς για Έθνος, οι ακραιφνείς ιδεολόγοι είναι έτοιμοι να σε
παρεξηγήσουν).
- Εναντίον οτιδήποτε θυμίζει την ελληνική παράδοση και την πνευματική της
προσφορά και συνέχεια.
- Εναντίον οτιδήποτε δίνει στον ελληνικό λαό αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό.
Τα άλλα περί εμπορευματοποίησης και τσιμέντου είναι για τους αφελείς, ή για
ιδεολογικό αλληλο-βαυκαλισμό - ποιοι αρχιτέκτονες και ποιας ιδεολογίας,
εξάλλου, γέμισαν τσιμέντο τη χώρα; Μόνον οι συντηρητικοί; Κι όλοι εκείνοι
οι προοδευτικοί αρχιτέκτονες του ?70, τι έχτισαν;
Παγόδες ή νεοκλασικά;
Και βέβαια η εν λόγω άποψη, η κατά της Ολυμπιάδας, είναι, άλλη μια φορά,
κατά της κοινής λογικής. Ένα ακόμα λάθος. Μια ακόμα μιζέρια, στην απέραντη
χορεία των αποφάσεων κατά του αυτονόητου και του προφανούς που μερικοί, εδώ
και μερικές δεκαετίες, πάνε να τα βγάλουν εκτός νόμου.